-
ﺩﻓﺘﺘﺮ ﺷﻌﺮ ﻫﻴﺮﺵ
شنبه 3 مهرماه سال 1400 21:16
ﺩﻓﺘﺮ ﺷﻌﺮ ﻫﻴﺮﺵ https://shereno.com/56564/51138/
-
اﻧﮕﺎﺭ ﺑﻴﻬﻮﺩﻩ ﻣﻲ ﺩﻭﻡ
یکشنبه 21 شهریورماه سال 1400 10:09
اﻧﮕﺎﺭ ﺑﻴﻬﻮﺩﻩ ﻣﻲ ﺩﻭﻡ ﻭﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﻧﻘﻂﻪ ﺁﻏﺎﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﻧﻘﻂﻪ ﭘﺎﻳﺎﻥ اﺳﺖ ﭼﻪ ﻓﺮﻕ ﺩاﺭﺩ اﻭﻝ ﺷﺪﻥ ﻳﺎ اﺯ ﺁﺧﺮ اﻭﻝ ﺷﺪﻥ ﭘﺪﺭﻡ ﺁﻣﺪ و ﺭﻓﺖ ﻣﻦ ﺁﻣﺪﻡ و ﻣﻲ ﺭﻭﻡ ﻛﻮﺩﻙ ﻣﻦ ﺁﻣﺪﻩ اﺳﺖ و ﻣﻲ ﺭﻭﺩ اﻳﻦ ﭼﺮﺧﻪ ﺑﻴﻤﺎﺭ ﺑﻴﻤﺎﺭﻡ ﻛﺮﺩﻩ اﺳﺖ
-
ﺩﺭﺩ اﺳﺖ ﺁﻧﻮﻗﺖ
سهشنبه 9 شهریورماه سال 1400 13:03
ﺩﺭﺩ اﺳﺖ ﺁﻧﻮﻗﺖ ﻛﻪ ﺯﻧﺪﮔﻴﻬﺎﻳﻲ ﺭا ﺩﻳﺪﻳﻢ و ﻇﺎﻫﺮ ﺁﻥ ﺭا ﺑﺎ ﺑﺎﻃﻦ ﺧﻮﺩ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﻛﺮﺩﻳﻢ و ﺩﺭ اﻳﻦ ﺗﺮاﺯﻭﻱ ﺳﻨﺠﺶ ﻭﺯﻥ ﻇﺎﻫﺮ ﺑﺮ ﺑﺎﻃﻦ ﻣﺎ ﺑﭽﺮﺑﻴﺪ
-
ﭘﺮﺳﺎﻥ ﻣﻦ ﻣﻲ ﺷﻮﻱ
جمعه 22 مردادماه سال 1400 10:01
ﭘﺮﺳﺎﻥ ﻣﻦ ﻣﻲ ﺷﻮﻱ ﻣﻲ ﺷﻨﻮﻡ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺩﻋﺎﻳﻢ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ ﻣﻲ ﺷﻨﻮﻡ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﻧﮕﺮاﻥ ﻣﻦ ﻧﺒﺎﺵ, ﻣﺎﺩﺭ ﻣﻦ ﺧﻮﺑﻢ ﺩﻛﺘﺮ ﻫﻢ ﺭﻓﺘﻪ اﻡ ﻣﻌﺎﻳﻨﻪ ﻫﻢ ﺷﺪﻩ اﻡ ﺧﺒﺮ ﺧﻮﺑﻲ ﻫﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﻡ ﻛﻪ ﺩﻳﻮاﻧﮕﻲ ﺁﻧﻘﺪﺭ ﻫﺎ ﻫﻢ ﺑﺪ ﻧﻴﺴﺖ و ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺩﻳﺪﻩ اﻡ ﺩﻳﻮاﻧﻪ ﻫﺎﻳﻲ ﺭا ﻛﻪ ﻓﻘﻄ ﻣﻲ ﺧﻨﺪﻧﺪ ﻣﺎﺩﺭ اﻳﻨﺠﺎ ﭘﺮﺳﺘﺎﺭﻫﺎ ﺯﻳﺒﺎﻳﻨﺪ ﻭﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﺯﺷﺖ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻫﺮ ﻛﻪ ﺭا ﻛﻪ ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ
-
ﺳﻨﮓ,
یکشنبه 17 مردادماه سال 1400 08:39
ﺳﻨﮓ, ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺗﺮﺳﺶ ﺷﻜﺴﺖ ﮔﻨﺠﺸﻚ ﺩﺭ ﺩﻭﺭ ﺩﺳﺖ ﺩﻟﺶ ﺣﺮﻱ ﺭﻳﺨﺖ ﺯﻭﺯﻩ ﻛﻔﺘﺎﺭﻫﺎ ﭘﺸﺖ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺳﺠﺎﺩﻩ ﺭا, ﺩﺭﻳﺪ ﺩﻳﮕﺮ ﻧﺎﻟﻪ ﻧﺘﺮﺳﻴﺪ ﺣﺘﻲ ﻛﺮﻡ ﺭﺩﭘﺎﻱ ﺭﻭﺑﺎﻩ ﺭا ﻣﻲ ﭘﻮﻳﻴﺪ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﮔﺮﮔﻲ ﻣﻲ ﺭﺳﻴﺪ ﺧﻮاﺏ, ﺭﻭﻳﺎﻳﺶ ﺭا ﺷﻜﺎﻓﺖ اﺯ ﺧﻮﺩ ﭘﺮﻳﺪ ﺑﻲ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﻣﻲ ﻟﺮﺯﻳﺪ, ﻣﻲ ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ ﺩﺭﻭﻥ ﻳﻚ ﻟﻴﻮاﻥ ﺧﺎﻟﻲ ﺁﻩ ﻛﻮﭼﻜﻲ ﺭا, ﺣﺲ ﻛﺮﺩ ﺑﻲ ﻣﻬﺎﺑﺎ ﺁﻩ ﺭا ﻧﻮﺷﻴﺪ ﺷﺎﻳﺪ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﺭا ﺁﻫﻲ ﺑﻴﺶ ﻧﻤﻲ ﺩﻳﺪ و ﻟﻴﻮاﻥ...
-
ﮔﻮﻳﻨﺪ
سهشنبه 12 مردادماه سال 1400 09:10
ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺳﮓ ﺯﺭﺩ ﺑﺮاﺩﺭ ﺷﻐﺎﻝ اﺳﺖ ﺣﻴﻮاﻥ ﻣﻦ ﭼﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ اﻳﻦ ﺑﻲ ﻫﻴﻤﻨﻪ ﻧﻪ ﺩﺳﺖ ﺑﺎ اﻳﻦ ﺩاﺭﻡ و ﻧﻪ ﺩﺳﺖ ﺑﺎ ﺁﻥ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﻛﻪ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺑﮕﺬاﺭ ﻣﻦ ﻭ ﮔﻮﺳﻔﻨﺪ ﺭاﺣﺖ ﺑﺨﻮاﺑﻴﻢ
-
و ﭼﻨﺪ ﺭﻛﻌﺖ
سهشنبه 5 مردادماه سال 1400 14:35
و ﭼﻨﺪ ﺭﻛﻌﺖ ﺑﻪ اﺧﺘﻴﺎﺭ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﻧﻤﺎﺯﻱ ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﺧﻮاﻧﺪ و ﺷﻜﺮ ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﻛﺮﺩ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻫﺴﺖ ﺭا ﻛﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﻧﻔﺖ ﻫﺴﺖ ﻛﻮﻳﺮ ﻫﺴﺖ ﺑﻲ ﺁﺑﻲ ﻫﺴﺖ ﻓﻘﺮ ﻫﺴﺖ اﻧﺴﺎﻥ اﺣﻤﻖ ﻫﺴﺖ ﻭﻫﺴﺖ ﺗﺎ ﻫﺴﺖ و اﺯ ﺯﺑﺎﻥ ﺁﻥ ﭘﻴﺮ ﻓﺮﺗﻮﺕ ﺁﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﺰﺭﮒ ﺑﻴﻦ ﭼﺴﺒﻴﺪﻩ ﺑﻪ ﺗﺨﺖ ﺁﻥ ﮔﺪاﻱ ﺗﻤﻠﻚ ﺩﻋﺎ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﺧﺪاﻳﺎ, ﺧﺪاﻳﺎ ﺗﺎ اﻧﻘﻼﺏ ﻣﻬﺪﻱ ﻣﻮاﻇﺐ ﺧﻮﺩﺕ ﺑﺎﺵ و ﺁﻣﻴﻦ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﻴﻢ
-
ﺩﻧﺪاﻥ ﺗﻴﺰﺕ ﺭا
پنجشنبه 31 تیرماه سال 1400 15:52
ﺩﻧﺪاﻥ ﺗﻴﺰﺕ ﺭا ﻧﺸﺎﻧﻢ ﺩاﺩﻱ ﺩﺳﺘﻬﺎﻱ ﺗﻨﻮﻣﻨﺪﺕ ﺭا ﻧﺸﺎﻧﻢ ﺩاﺩﻱ ﻓﺮﻳﺎﺩﻡ ﺯﺩﻱ ﻣﻦ ﺷﻴﺮﻡ, ﻣﻲ ﺩﺭﻡ و اﻣﺎ ﻣﻦ ﻓﻘﻄ ﺧﻨﺪﻳﺪﻡ ﺧﻨﺪﻳﺪﻡ ﭼﻮﻥ ﻣﻲ ﻓﻬﻤﻴﺪﻡ ﺷﻴﺮ ﻫﻢ ﮔﺮﺑﻪ اﻳﺴﺖ پِخ ﺣﺎﻻ ﻭﻗﺖ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﻣﻦ اﺳﺖ ﻣﻦ ﺧﻮﺯﺳﺘﺎﻧﻢ ﻣﻦ ﻛﺮﺩﺳﺘﺎﻧﻢ, ﺳﻴﺴﺘﺎﻧﻢ و ﻫﻤﻪ ﺟﺎﻱ اﻳﺮاﻧﻢ و اﺯ ﻫﻴﭻ ﺣﻴﻮاﻥ ﺻﻔﺘﻲ ﻧﻤﻲ ﺗﺮﺳﻢ
-
ﺟﻨﮕﻞ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺳﻮﺧﺖ
پنجشنبه 20 خردادماه سال 1400 14:50
ﺟﻨﮕﻞ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺳﻮﺧﺖ ﺑﺎ ﺑﻴﻞ ﺑﻪ ﺟﻨﮓ ﺁﺗﺶ ﺭﻓﺘﻢ ﺩﺳﺘﻪ ﺑﻴﻞ ﺳﻮﺧﺖ ﺟﻨﮕﻞ ﺳﻮﺧﺖ
-
اﺯ اﻳﻨﻜﻪ
سهشنبه 11 خردادماه سال 1400 19:13
اﺯ اﻳﻨﻜﻪ اﻧﺠﺎﻣﺶ ﺧﻮاﻫﻢ ﺩاﺩ, ﻣﻴﺘﺮﺳﻢ ﻧﻪ اﻳﻨﻜﻪ ﭼﻮﻥ ﻣﻴﺘﺮﺳﻢ اﻧﺠﺎﻣﺶ ﻧﺨﻮاﻫﻢ ﺩاﺩ
-
ﺭﻭﻱ ﺩﻳﻮاﺭ ﻧﻮﺷﺘﻴﻢ
شنبه 1 خردادماه سال 1400 16:17
ﺭﻭﻱ ﺩﻳﻮاﺭ ﻧﻮﺷﺘﻴﻢ و ﺷﻬﺮ ﺭا ﭘﺮ اﺯ ﻫﺮ ﺁﻧﭽﻪ ﻧﻤﻲ ﺧﻮاﺳﺘﻴﻢ ﺷﻌﺎﺭ ﻛﺮﺩﻳﻢ و ﭼﻪ ﭼﻴﺰ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻛﺮﺩ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻤﻪ ی ﺁﻧﻬﺎ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ و ﭼﻮﻥ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ و ﻫﻤﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺟﻮﺭ ﺑﻤﺎﻧﻨﺪ ﮔﺮﺧﻴﺪﻳﻢ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﺎﺩ ﻣﺎ ﮔﻔﺘﻴﻢ ﻣﺮﺩﻩ ﺑﺎﺩ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﺎﺩ ﻫﻢ ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﮔﻔﺖ و ﺩﻳﻮاﺭﻫﺎﻱ ﺷﻬﺮ ﭘﺮ ﺭﻧﮓ ﺗﺮ
-
ﺩﻳﺸﺐ,
یکشنبه 26 اردیبهشتماه سال 1400 14:12
ﺩﻳﺸﺐ, ﻓﻜﺮﻡ اﺯ ﻳﺎﺩ ﺗﻮ ﭘﺮ ﺑﻮﺩ ﻣﻦ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﻧﺨﻮاﺑﻴﺪﻡ ﺑﻮﻱ ﺗﻮ ﻣﻲ ﺁﻣﺪ ﻧﻤﻲ ﺩاﻧﻢ اﺯ ﺑﻲ ﺧﻮاﺑﻴﻢ ﺑﻮﺩ ﻳﺎ ﻛﻪ ﺑﺎﻟﺸﺘﻜﻢ ﺧﻮاﺏ ﺗﻮ ﺭا ﻣﻲ ﺩﻳﺪ ﻣﻦ ﻛﻪ ﻓﻜﺮﻡ اﺯ ﻳﺎﺩ ﺗﻮ ﺗﻨﮓ ﺑﻮﺩ ﺩﻳﺸﺐ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﻧﺨﻮاﺑﻴﺪﻡ ﻧﻤﻲ ﺩاﻧﻢ ﺑﺎﻟﺸﺘﻚ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﻣﻦ ﺑﻮﺩ ﻳﺎ ﻣﻦ ﺑﺎﻟﺸﺘﻚ ﺭا ﻣﻲ ﻓﺸﺮﺩﻡ ﻳﻚ ﺩﻡ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺁﻣﺪﻡ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻢ ﻗﺼﻪ ﻋﺸﻖ اﻳﻦ ﺑﺎﺭ ﻭاﺿﺢ ﺗﺮ ﮔﻔﺘﻢ ﻧﻤﻲ ﺩاﻧﻢ ﺩﻳﻮاﻧﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﻳﺎ...
-
ﺑﻪ ﺗﺎﺭاﺝ ﺑﺮﺩﻧﺪ
پنجشنبه 23 اردیبهشتماه سال 1400 20:34
ﺑﻪ ﺗﺎﺭاﺝ ﺑﺮﺩﻧﺪ ﺧﻨﺪﻩ اﺯ ﻟﺒﺎﻧﻢ و اﻳﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺯ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺗﺒﺴﻢ ﺑﺮﻟﺒﺎﻧﻢ ﻧﺸﺴﺖ ﻭﻣﺮﺩﻡ ﻭﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻬﻠﻤﻢ ﺭا ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﺑﻪ ﻣﺴﺠﺪ ﻧﺮﻓﺖ و ﺩﺭ ﻫﻴﭻ ﻛﻠﻴﺴﺎ ﻭ ﻛﻨﻴﺴﻪ اﻱ ﻛﺴﻲ ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ اﻧﮕﺎﺭ اﻳﻦ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺧﺪا ﺑﻮﺩ
-
ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ ﺭا
دوشنبه 13 اردیبهشتماه سال 1400 20:21
ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ ﺭا ﺑﻪ ﺭﻭﻳﻢ ﺑﺴﺘﻪ اﻱ ﻛﻪ ﺗﻮ ﺭا ﻧﺒﻴﻨﻢ اﻱ ﺑﻲ ﺧﺒﺮ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺗﻮ ﺑﺴﺘﻪ اﺳﺖ ﻣﻦ ﻓﻘﻄ ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ ﺭا ﻧﻤﻲ ﺑﻴﻨﻢ
-
ﺩﻳﺪﻡ ﻛﺴﻲ ﺭا
یکشنبه 12 اردیبهشتماه سال 1400 12:31
ﺩﻳﺪﻡ ﻛﺴﻲ ﺭا ﻛﻪ ﻧﻘﺶ ﺭﻭﻱ ﺗﻮ ﻣﻲ ﻛﺸﺪ ﺳﺮﺩﻡ ﺷﺪ ﺑﻲ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﺎﺩﻱ ﺑﻮﺯﺩ ﻫﻮا ﺳﺎﻛﻦ ﺑﻮﺩ و ﻫﻨﻮﺯ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ ﮔﺮﻣﺎﻳﺶ ﺭا ﺩاﺷﺖ ﺳﻜﻮﺕ ﺁﻏﻮﺷﺶ ﺭا ﺩﺭ ﻓﻀﺎﻱ اﻃﺮاﻓﻢ ﭘﺮا ﻛﻨﺪﻩ ﺑﻮﺩ و ﻓﻘﻄ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻦ ﺑﻮﺩﺧﻴﺮﻩ, ﺑﻪ ﻧﻘﺶ ﺗﻮ ﻛﻪ ﺳﻜﻮﺕ ﺧﻮﺩﻡ ﺭا ﻣﻲ ﺷﻜﺴﺖ ﺑﻐﺾ ﺩﺭ ﻏﺐ ﻏﺐ ﺧﻮﺩ ﺭا اﺯ ﻫﻤﻪ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻣﻲ ﻛﺮﺩ و ﭼﻘﺪﺭ اﺷﻚ ﺑﻲ ﺗﺎﺏ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ اﻧﺪﻳﺸﻪ ﺭﻓﺘﻢ و ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ اﻧﺪﻳﺸﻪ ﻣﺎﻧﺪﻡ ﻛﻪ ﻳﺎﺩﻡ...
-
ﻭﻗﺘﻲ ﻛﻪ
سهشنبه 7 اردیبهشتماه سال 1400 12:16
ﻭﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﭘﺮ اﺯ ﻧﻔﺮﺕ ﺷﺪﻡ, اﺯ ﻫﺮ ﭼﻴﺰ اﺯ ﺧﻮﺩ ﻧﻔرﺕ ﻫﻢ ﻣﺘﻨﻔﺮ ﺷﺪﻡ
-
ﻓﺮﻕ اﺳﺖ
دوشنبه 6 اردیبهشتماه سال 1400 18:06
ﻓﺮﻕ اﺳﺖ ﺑﻴﻦ اﻧﺴﺎن ﻭﺣﻴﻮاﻥ ﻭﻗﺘﻲ ﻛﻪ اﺷﺎﺭﻩ اﻱ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ اﻧﺴﺎﻥ, ﺁﻧﺠﺎ ﺭا ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﺣﻴﻮاﻥ, اﻧﮕﺸﺖ ﺗﻮ ﺭا
-
به مسلخ کشیده ﺷﺪ تنم
چهارشنبه 1 اردیبهشتماه سال 1400 23:37
به مسلخ کشیده ﺷﺪ تنم دیگر برای دیدن خورشید سحر دیر است و سرنوشت سرمست
-
ﻣﻦ ﻣﻴﻤﻴﺮﻡ
یکشنبه 29 فروردینماه سال 1400 08:17
ﻣﻦ ﻣﻴﻤﻴﺮﻡ و ﺩﺭ ﺁﻫﻨﮓ ﻧﺒﻮﺩﻧﻢ, ﺑﺮﻗﺺ اﮔﺮ ﻣﺮﮔﻢ ﺁﺭﺯﻭﻱ ﺗﻮﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻛﻔﺎﻳﺘﻢ
-
ﻧﺨﻨﺪ, ﻧﺨﻨﺪ
پنجشنبه 26 فروردینماه سال 1400 13:00
ﻧﺨﻨﺪ, ﻧﺨﻨﺪ ﺑﻪ ﺗﻤﺴﺨﺮ ﻧﮕﻴﺮ ﻛﻪ ﻣﻦ اﻳﻦ ﺩﻳﻮاﻧﮕﻲ ﺭا ﺁﺳﺎﻥ ﺑﺪﺳﺖ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩﻡ ﺳﺎﻟﻬﺎﻳﻲ اﺯ ﻋﻤﺮﻡ ﺭا ﺩاﺩﻡ ﻛﻮﺩﻛﻲ ﺭا ﺟﻮاﻧﻲ ﺭا .... ﺗﻮ ﺭا ﻣﻦ ﺑﻬﺎﻧﻪ ﻛﺮﺩﻡ و ﻳﺎﻏﻲ ﺷﺪﻡ
-
خانه هایی از خشت
چهارشنبه 25 فروردینماه سال 1400 20:29
خانه هایی از خشت زیر آن سقفها آرامشمان بیشتر بود آرامشی کور غلظت این رمضان را بر بام آسمان خراشها لمانید و کسانی هستند که هنوز پایشان را بر روی زمین نمی گذارند جایی که کودک فقر بارها خوابید و سرما را خوب می داند رمضان گرسنگی را به ارمغان آورد سفره ها رنگین تر از همیشه شدند و کودک فقر تمام سال گرسنه بود و ثوابی نبرد...
-
انگار امروز
جمعه 20 فروردینماه سال 1400 20:04
انگار امروز روز آخر است و من مثل هجوم یک رود و لبریز یک سد زندگی می خواهم پر از بیشتر و هر چه به پیشوازم بیاید سلامش می دهم که من ، می خواهم بگذرم اگر هنوز آن جسارت از عشق گفتن در تو مانده باشد و پاهای من لخت است
-
هرچه پرسیدم، نالیدم
پنجشنبه 19 فروردینماه سال 1400 10:00
هرچه پرسیدم، نالیدم که بگویی برای چه از من بت ساختی نگفتی وقتی که شکستم فهمیدم
-
اﻳﻦ ﻗﺎﻃﺮ
سهشنبه 17 فروردینماه سال 1400 19:24
اﻳﻦ ﻗﺎﻃﺮ اﻳﻦ ﺑﺎﺭ ﺭا ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﺮﺩ ﻗﻂﺎﺭﻱ اﺯ ﻗﺎﻃﺮاﻥ ﻻﺯﻡ اﺳﺖ
-
آرزوهایت را در مشتت سفت بنگاه
سهشنبه 17 فروردینماه سال 1400 10:25
آرزوهایت را در مشتت سفت بنگاه که روزها می گذرد مبادا تردیدی مشتت را از هم بگشاید و از آن مشت بسته پر از آرزو جز خاطره چیزی برایت نماند
-
زمزمه ات را
یکشنبه 15 فروردینماه سال 1400 10:00
زمزمه ات را بر لبانم نزدیک کن آنقدر که دزد شوم لبانت را
-
و ﺁﻧﻘﺪﺭ
پنجشنبه 12 فروردینماه سال 1400 01:02
و ﺁﻧﻘﺪﺭ ﭘﺎﻱ ﻣﻨﻘﻞ ﺑﻲ ﻣﻌﺮﻓﺘﺎﻥ ﺩﻭﺩ ﺯﺩم و ﺑﻲ ﻣﻌﺮﻓﺖ ﺷﺪﻡ
-
ﻛﺴﻲ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺭا ﺷﻜﺴﺖ
چهارشنبه 11 فروردینماه سال 1400 11:25
ﻛﺴﻲ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺭا ﺷﻜﺴﺖ ... ﭘﻨﺠﺮﻩ ﻛﻪ ﺷﻜﺴﺖ ﻗﻨﺎﺭﻱ ﻫﻨﻮﺯ ﺗﻮﻱ ﻗﻔﺲ ﺑﻮﺩ
-
انسانی می مرد
چهارشنبه 13 خردادماه سال 1394 14:19
انسانی می مرد و صداقتش گواه بر دلالت مرگش بود ناگهان یکی پرسید جنسیتش را و همه جانب خدا را گرفتند