می ترسم شبی کسی بداند(بَپ)
تو هنوز دلت با ما نیستمی ترسم شبی کسی بداند(بَپ)
تو هنوز دلت با ما نیست
ﺩﻳﺸﺐ,
ﺩﻳﺸﺐ,
ﻓﻜﺮﻡ اﺯ ﻳﺎﺩ ﺗﻮ ﭘﺮ ﺑﻮﺩ
ﻣﻦ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﻧﺨﻮاﺑﻴﺪﻡ
ﺑﻮﻱ ﺗﻮ ﻣﻲ ﺁﻣﺪ
ﻧﻤﻲ ﺩاﻧﻢ اﺯ ﺑﻲ ﺧﻮاﺑﻴﻢ ﺑﻮﺩ
ﻳﺎ ﻛﻪ ﺑﺎﻟﺸﺘﻜﻢ ﺧﻮاﺏ ﺗﻮ ﺭا ﻣﻲ ﺩﻳﺪ
ﻣﻦ ﻛﻪ ﻓﻜﺮﻡ اﺯ ﻳﺎﺩ ﺗﻮ ﺗﻨﮓ ﺑﻮﺩ
ﺩﻳﺸﺐ
ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﻧﺨﻮاﺑﻴﺪﻡ
ﻧﻤﻲ ﺩاﻧﻢ ﺑﺎﻟﺸﺘﻚ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﻣﻦ ﺑﻮﺩ
ﻳﺎ ﻣﻦ ﺑﺎﻟﺸﺘﻚ ﺭا ﻣﻲ ﻓﺸﺮﺩﻡ
ﻳﻚ ﺩﻡ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺁﻣﺪﻡ
ﺑﺎ ﺗﻮ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻢ
ﻗﺼﻪ ﻋﺸﻖ
اﻳﻦ ﺑﺎﺭ ﻭاﺿﺢ ﺗﺮ ﮔﻔﺘﻢ
ﻧﻤﻲ ﺩاﻧﻢ ﺩﻳﻮاﻧﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻡ
ﻳﺎ ﻛﻪ ﺑﺎﻟﺸﺘﻚ ﺧﻮاﺏ ﺗﻮ ﺭا ﻣﻴﺪﻳﺪ
ﺩﻳﺸﺐ
ﺩﺭ ﻳﺎﺩ ﺗﻮ ﻣﻲ ﻧﺎﻟﻴﺪﻡ
ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻛﻪ ﺁﻣﺪﻡ
ﺑﺎﻟﺸﺘﻚ ﺗﻮ ﺑﻮﺩ
اﺯ ﺗﺮﺱ ﺑﺎﻟﺸﺘﻚ ﻣﺮا ﻓﺸﺮﺩ
ﻣﻦ ﺗﺮﺳﻴﺪﻡ ﻳﺎ اﻭ
اﻭ ﻣﺮا ﻣﻲ ﻓﺸﺎﺭﺩ
ﺯﺑﺎﻧﻢ ﮔﺮﻓﺖ
ﻣﻦ ﺑﺎﻟﺸﺘﻚ ﺑﻮﺩﻡ
ﻳﺎ ﺑﺎﻟﺸﺘﻚ ﺧﻮاﺏ ﺗﻮ ﺭا ﻣﻲ ﺩﻳﺪ
و ﺑﻮﻱ ﺗﻮ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﻣﻲ ﺁﻣﺪ
ﺑﺎﻟﺸﺘﻚ ﺧﻮاﺏ ﺑﻮﺩ, ﻣﻦ ﺑﻴﺪاﺭ
ﺩﻳﺸﺐ
ﺁﻏﻮﺷﻢ ﭘﺮ اﺯ ﺁﻏﻮﺵ ﺗﻮ ﺷﺪ
ﺑﺎﻟﺸﺘﻚ ﺟﺎﻱ ﺗﻮ ﺭا ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ
ﻣﻦ ﺗﺎ ﺻﺒﺢ, ﺑﺮاﻱ ﺑﺎﻟﺸﺘﻚ
اﺳﻢ ﺗﻮ ﺭا ﻻﻻﻳﻲ ﺧﻮاﻧﺪﻡ
و اﻣﺎ ﺑﺎﻟﺸﺘﻚ
ﻧﻪ ﺳﺨﻨﻲ ﮔﻔﺖ, و ﻧﻪ ﭼﺸﻢ ﮔﺸﻮﺩ
ﺩﻳﺸﺐ
ﺗﺎ ﺻﺒﺢ
ﻧﻤﻲ ﺩاﻧﻢ ﺗﻮ ﺑﻴﺪاﺭ ﺑﻮﺩﻱ ﻳﺎ ﻣﻦ
ﻓﻘﻄ ﻣﻲ ﺩاﻧﻢ
ﺑﺎﻟﺸﺘﻚ ﺧﻮاﺏ ﺑﻮﺩ
و اﻳﻦ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺩﺭاﺯ
ﻗﺎﺻﺪﻙ ﻣﻲ ﺧﻮاﺳﺖ, ﻧﻪ ﺑﺎﻟﺸﺘﻚ
ﺧﻮاﺑﮕﺎﻩ ﺩاﻧﺸﻜﺪﻩ ﻛﺮﻣﺎﻥ
22-02-1382
ﺑﻪ ﺗﺎﺭاﺝ ﺑﺮﺩﻧﺪ
ﺑﻪ ﺗﺎﺭاﺝ ﺑﺮﺩﻧﺪ
ﺧﻨﺪﻩ اﺯ ﻟﺒﺎﻧﻢ
و اﻳﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﺭﻭﺯ ﺑﻮﺩ
ﻛﻪ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺗﺒﺴﻢ
ﺑﺮﻟﺒﺎﻧﻢ ﻧﺸﺴﺖ
ﻭﻣﺮﺩﻡ
ﻭﻗﺘﻲ ﻛﻪ ﻣﺮﺩﻡ
ﭼﻬﻠﻤﻢ ﺭا ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ
و ﻫﻴﭻ ﻛﺲ ﺑﻪ ﻣﺴﺠﺪ ﻧﺮﻓﺖ
و ﺩﺭ ﻫﻴﭻ ﻛﻠﻴﺴﺎ ﻭ ﻛﻨﻴﺴﻪ اﻱ
ﻛﺴﻲ ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ
اﻧﮕﺎﺭ
اﻳﻦ ﻓﺮﻣﺎﻥ ﺧﺪا ﺑﻮﺩ