می ترسم شبی کسی بداند(بَپ)
تو هنوز دلت با ما نیستمی ترسم شبی کسی بداند(بَپ)
تو هنوز دلت با ما نیست
ﭘﺮﺳﺎﻥ ﻣﻦ ﻣﻲ ﺷﻮﻱ
ﭘﺮﺳﺎﻥ ﻣﻦ ﻣﻲ ﺷﻮﻱ
ﻣﻲ ﺷﻨﻮﻡ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ
ﺩﻋﺎﻳﻢ ﻣﻲ ﻛﻨﻲ
ﻣﻲ ﺷﻨﻮﻡ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ
ﻧﮕﺮاﻥ ﻣﻦ ﻧﺒﺎﺵ, ﻣﺎﺩﺭ
ﻣﻦ ﺧﻮﺑﻢ
ﺩﻛﺘﺮ ﻫﻢ ﺭﻓﺘﻪ اﻡ
ﻣﻌﺎﻳﻨﻪ ﻫﻢ ﺷﺪﻩ اﻡ
ﺧﺒﺮ ﺧﻮﺑﻲ ﻫﻢ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﻡ
ﻛﻪ ﺩﻳﻮاﻧﮕﻲ
ﺁﻧﻘﺪﺭ ﻫﺎ ﻫﻢ ﺑﺪ ﻧﻴﺴﺖ
و ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺩﻳﺪﻩ اﻡ
ﺩﻳﻮاﻧﻪ ﻫﺎﻳﻲ ﺭا
ﻛﻪ ﻓﻘﻄ ﻣﻲ ﺧﻨﺪﻧﺪ
ﻣﺎﺩﺭ
اﻳﻨﺠﺎ ﭘﺮﺳﺘﺎﺭﻫﺎ ﺯﻳﺒﺎﻳﻨﺪ
ﻭﻗﺘﻲ ﻛﻪ
ﺯﺷﺖ ﺑﻮﺩﻧﺪ
ﻫﺮ ﻛﻪ ﺭا ﻛﻪ ﻣﻲ ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ
ﺳﻨﮓ,
ﺳﻨﮓ,
ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺗﺮﺳﺶ ﺷﻜﺴﺖ
ﮔﻨﺠﺸﻚ ﺩﺭ ﺩﻭﺭ ﺩﺳﺖ
ﺩﻟﺶ ﺣﺮﻱ ﺭﻳﺨﺖ
ﺯﻭﺯﻩ ﻛﻔﺘﺎﺭﻫﺎ
ﭘﺸﺖ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺳﺠﺎﺩﻩ ﺭا,
ﺩﺭﻳﺪ
ﺩﻳﮕﺮ ﻧﺎﻟﻪ ﻧﺘﺮﺳﻴﺪ
ﺣﺘﻲ ﻛﺮﻡ
ﺭﺩﭘﺎﻱ ﺭﻭﺑﺎﻩ ﺭا ﻣﻲ ﭘﻮﻳﻴﺪ
ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﮔﺮﮔﻲ ﻣﻲ ﺭﺳﻴﺪ
ﺧﻮاﺏ, ﺭﻭﻳﺎﻳﺶ ﺭا ﺷﻜﺎﻓﺖ
اﺯ ﺧﻮﺩ ﭘﺮﻳﺪ
ﺑﻲ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﻣﻲ ﻟﺮﺯﻳﺪ, ﻣﻲ ﻧﮕﺮﻳﺴﺖ
ﺩﺭﻭﻥ ﻳﻚ ﻟﻴﻮاﻥ ﺧﺎﻟﻲ
ﺁﻩ ﻛﻮﭼﻜﻲ ﺭا, ﺣﺲ ﻛﺮﺩ
ﺑﻲ ﻣﻬﺎﺑﺎ
ﺁﻩ ﺭا ﻧﻮﺷﻴﺪ
ﺷﺎﻳﺪ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﺭا
ﺁﻫﻲ ﺑﻴﺶ ﻧﻤﻲ ﺩﻳﺪ
و ﻟﻴﻮاﻥ اﺯ ﻫﻴﭻ ﺗﻬﻲ
ﻻﺷﻪ ﺳﻨﮓ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭﻱ
ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﻲ ﺑﺎﻟﻴﺪ
ﻟﻴﻮاﻥ اﺣﺴﺎﺳﺶ ﺭا ﻣﻂﺎﻟﺒﻪ ﻛﺮﺩ
ﻣﻮﺭﭼﻪ ﻫﺎ ﺷﻮﺭ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ
ﺳﻮﺳﻜﻬﺎ
اﻃﺮاﻑ ﺳﻨﮓ ﭘﺮﺳﻪ ﺯﺩﻧﺪ
ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ,
ﻣﻮﺷﻲ ﺑﻪ ﺧﺪاﻳﻲ ﺭﺳﻴﺪ
ﮔﺮﺑﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻛﻔﻦ ﺳﻨﮓ ﺭا ﺩاﺩ
ﺳﮕﻬﺎ ﺑﻲ ﻭﻕ
ﻧﮕﻬﺒﺎﻥ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺷﺪﻧﺪ
ﺯﻭﺯﻩ ﻛﻔﺘﺎﺭﻫﺎ ﺳﺮ ﺭﺳﻴﺪ
و ﺳﻨﮕﻬﺎ ﺧﺮﺩ ﺷﺪﻧﺪ