خانه هایی از خشت

خانه هایی از خشت

زیر آن سقفها

آرامشمان بیشتر بود

آرامشی کور

غلظت این رمضان را

بر بام آسمان خراشها لمانید

و کسانی هستند که هنوز

پایشان را

بر روی زمین نمی گذارند

جایی که کودک فقر

بارها خوابید

و سرما را خوب می داند

رمضان گرسنگی را به ارمغان آورد

سفره ها رنگین تر از همیشه شدند

و کودک فقر

تمام سال گرسنه بود

و ثوابی نبرد

خبر هایی از آوارگی می آمد ، هر روز

ما نفت فروختیم

اتم را شکافتیم

تا کودک خیابان

طعم آب نبات را

هیچ وقت نچشد

انگار امروز

‫انگار امروز

‫روز آخر است و من

‫مثل هجوم یک رود

‫و لبریز یک سد

‫زندگی می خواهم 

‫پر از بیشتر

‫و هر چه به پیشوازم بیاید

‫سلامش می دهم

‫که من ، می خواهم بگذرم 

‫اگر هنوز

‫آن جسارت از عشق گفتن

‫در تو مانده باشد

‫

‫و پاهای من لخت است